Van Malawi door Tanzania naar Kenia
17 december 2017 - Diani Beach, Kenia
Hallo volgers, daar zijn we dan eindelijk met een update van de maand december.
De tweede week in december zijn we vertrokken uit Malawi. Bij de grensovergang met Tanzania was het een complete chaos en het kostte ons ruim vier uren om Malawi te verlaten en Tanzania binnen te mogen rijden. We zullen jullie de details over alle loket handelingen, benodigde stempels, autoverzekering, roadtax, bureaucratie en corrupte beambten verder besparen. Laten we het houden bij het woord: ongelooflijk. En nee Hans: een fles Coca Cola hielp niets!!
Rond 17.15 uur reden we dan eindelijk Tanzania binnen en wij gelijk op zoek naar een plek om te overnachten in dit vruchtbare berglandschap. Onze nieuwste App “ Maps.me” gaf aan dat er zich op 23 km. van de grens een campsite bevond en dat leek te doen voordat het donker zou worden: helaas! In de buurt van de campsite gaf de App aan, nu rechtsaf maar daar was geen weg te bekennen! Even de weg vragen dan maar en ook dat zette natuurlijk geen zoden aan de dijk. De eerste vertelde ons dat we 500 meter terug moesten rijden richting het stadje, de tweede vertelde ons daar dat het 1 km. verderop naar rechts was. Beide opties, zonder succes, uitgeprobeerd en ondertussen was het toch pikdonker geworden: FIJN! Gelukkig passeerden we een taxi stopplaats en daar liep een jonge knul die wist waar de campsite was en hij wilde wel met ons meerijden voor 200 T-schilling. Stap maar in zeiden wij en gedrieën voorin gingen we op weg. De afslag bleek een smal zandpaadje te zijn tussen twee hutten door en net zo breed als Bushi. De zandweg ging stijl en diagonaal bergopwaarts! Plotseling zagen we een soort van schoolgebouwtje met daarvoor een klein grasveld: de camping blijkbaar? OK, er was iemand in het gebouwtje aanwezig en er was ook een primitieve doucheruimte naast, dus niet te kritisch worden nu. Eerst maar een koud biertje en een crackertje met kaas dan zien we later wel verder want we zaten er echt doorheen. Nadat we de stoeltjes en tafel buiten hadden gezet en een koud biertje hadden gepakt kwam de bewaker ons welkom heten in Tanzania. Natuurlijk lustte hij ook een biertje! Hij vertelde ons dat de laatste gasten op zijn campsite drie maanden voor onze aankomst vertrokken waren, dus ja hij had het niet erg druk gehad de laatste tijd. Hij vroeg in eerste instantie de hoofdprijs per nacht maar die prijs gingen wij hem natuurlijk niet betalen en dat vond hij, zonder tegensputteren, ook goed hoor?? Het biertje bleek een goede investering en daarnaast was hij blij dat hij eindelijk weer iemand had om tegen aan te ouwehoeren. Helaas hadden wij daar niet zo'n trek in na deze slopende grensovergang dag!
De volgende ochtend weer fris op pad naar de volgende stop want we wilden snel naar het noorden van Tanzania rijden om ruim een week voor 1e Kerstdag in Kenia aan te komen. We wilden drie maanden in Kenia gaan doorbrengen en Kerst en Oud en Nieuw bij Carel (de vader van Sieneke en Caroline) in Kilifi gaan vieren. Daarnaast werd Carel 16 januari jl., 85 en hadden zijn dochters voor hem op de boatyard een surprise party geregeld waarvoor Sieneke ons uitgenodigd had. Dus Tanzania doorkruisen binnen een paar dagen had voldoende zin. Tenslotte is er later in het jaar 2018 nog alle tijd om alle mooie plekjes van Tanzania te bezoeken zoals de Serengeti, Lake Manyara en bijvoorbeeld met de ferry naar Zanzibar.
Onze tweede stop in Tanzania was camping “The Farmhouse” een prima plek waar we verder weinig hebben meegemaakt naast het drinken van een borrel met een Amerikaans echtpaar met twee kinderen. De volgende stop was in het plaatsje Iringa en daar vonden we een redelijk nieuw Afrikaans hotelletje voor een tientje per kamer, per nacht inclusief privé badkamer en toilet. Diner en ontbijt mogelijkheden hadden ze daar niet maar gelukkig wel een heerlijk koud biertje. Eten hadden we zelf voldoende in voorraad, dus hakuna matata!
De vierde en laatste stop in Tanzania was in Arusha waar we de volgende ochtend tevergeefs gezocht hebben naar de Kilimanjaro, de hoogste en mooiste berg van Afrika. Die had zich helaas volledig verstopt in de wolken. Gelukkig hebben we in Nederland de foto's nog van circa 20 jaar geleden, ha, ha. Ook in Arusha weer een volledig vervallen campsite waar we opnieuw de enige kampeerders waren. Tijdens onze snelle doorreis van zuid naar noord Tanzania zijn we overigens maar twee toeristen in een overland 4x4 gepasseerd. In de rest van dit prachtige land zijn we op de weg alleen maar veel bussen, vrachtwagens en Chinezen tegengekomen. Die Chinezen zijn het continent Afrika volledig aan het inlijven voor alle aanwezige grondstoffen die hier (nog) voor hen te halen zijn. Over twintig jaar is de voertaal in Afrika waarschijnlijk Mandarijns.
De nieuwe grensovergang tussen Tanzania en Kenia was een verademing! Geen fixers, fruit- en waterverkopers, geldwisselaars, corrupte beambten, zakkenrollers, etc., etc. Nee, één gebouw met vier loketten inclusief vier beambten! Twee voor het uitchecken en twee voor inchecken, het kan dus ook effectief geregeld worden aan de grens, zelfs in Afrika blijkbaar! Nog een paar puntjes ter verbetering daar zoals een grenswisselkantoor en een verzekeringsmaatschappij ter plekke om dollars te kunnen wisselen en de autoverzekering te kunnen regelen (moesten we nu tweemaal voor in de auto stappen en in twee verschillende richtingen afrijden uit niemandsland?!) en dan krijgen ze een 10+ van ons! Desalniettemin een verademing dat er geen tweehonderd mensen om je heen lopen die allemaal wel iets, legaal of illegaal, aan je willen verdienen! Bij deze grensovergang worden alleen reizigers in niemandsland binnengelaten: TOP!
Zondagochtend dus vol goede moed doorgereden via Tsavo West naar Tsavo East naar de stad Voi waar we mochten overnachten op de parkeerplaats bij een Lodge. Zwembad, lekker eten en een prima douche en toilet waar we gebruik van mochten maken. Prima stop dus. De volgende dag weer op pad naar Diani Beach bij Mombasa. Onze favoriete strandplek in Kenia. Na enig oponthoud bij de haven, waar ze met zes dik over een tweebaansweg brug proberen te rijden richting stad, de ferry genomen naar Diani. Er blijkt zo'n dertig km. voor Mombasa Stad ook een weg die om de haven naar Diani leidt maar die was door de aanleg van het nieuwe treintraject Mombasa-Nairobi (aangelegd door Chinezen) niet te vinden. Deze afslag moet je echt kennen hoorden wij later van enkele blanke insiders in Diani want je rijdt hem anders zo voorbij. Dat was ons dus goed gelukt! Het ritje door de haven en stad kostte ons bijna twee uur extra reistijd maar als bonus wel een boottochtje op de nieuwe auto ferry die we nog niet kenden. Langs Tiwi Beach, Diani binnenrijden voelde echt aan als thuiskomen! Zon, zee, strand en duizenden palmen, man wat is het daar mooi! Het strand van Diani is in 2017 uitgeroepen tot het mooiste strand van het gehele continent Afrika en dat is te zien ook!
De crisis heeft er hier ook hard ingehakt. Vijf sterren hotels compleet ingestort en nagenoeg lege stranden, beach barretjes en hotels op een paar verdwaalde Polen, Tsjechen en Duitse bezoekers na. Naar Engelsen en Nederlanders moet je met een lampje zoeken. Ook bij Stilts Backpackers mochten we voor Bushi op de parkeerplaats een schaduwrijk plekje zoeken en zowel gebruik maken van alle faciliteiten van Stilts als wel van het hotel Flamboyant aan het strand van dezelfde eigenaar. Een prachtig klein intiem hotel met zwembad, poolbar en restaurant aan het magnifieke strand en pal naast de gezellige beachclub Forty Thieves, opnieuw helemaal TOP! Heerlijk 8 dagen genoten van de zee, de zon, de wind en relaxte strandleven.
De dag voor Kerst zijn we vertrokken naar Carel in Kilifi. Wordt vervolgd!
De tweede week in december zijn we vertrokken uit Malawi. Bij de grensovergang met Tanzania was het een complete chaos en het kostte ons ruim vier uren om Malawi te verlaten en Tanzania binnen te mogen rijden. We zullen jullie de details over alle loket handelingen, benodigde stempels, autoverzekering, roadtax, bureaucratie en corrupte beambten verder besparen. Laten we het houden bij het woord: ongelooflijk. En nee Hans: een fles Coca Cola hielp niets!!
Rond 17.15 uur reden we dan eindelijk Tanzania binnen en wij gelijk op zoek naar een plek om te overnachten in dit vruchtbare berglandschap. Onze nieuwste App “ Maps.me” gaf aan dat er zich op 23 km. van de grens een campsite bevond en dat leek te doen voordat het donker zou worden: helaas! In de buurt van de campsite gaf de App aan, nu rechtsaf maar daar was geen weg te bekennen! Even de weg vragen dan maar en ook dat zette natuurlijk geen zoden aan de dijk. De eerste vertelde ons dat we 500 meter terug moesten rijden richting het stadje, de tweede vertelde ons daar dat het 1 km. verderop naar rechts was. Beide opties, zonder succes, uitgeprobeerd en ondertussen was het toch pikdonker geworden: FIJN! Gelukkig passeerden we een taxi stopplaats en daar liep een jonge knul die wist waar de campsite was en hij wilde wel met ons meerijden voor 200 T-schilling. Stap maar in zeiden wij en gedrieën voorin gingen we op weg. De afslag bleek een smal zandpaadje te zijn tussen twee hutten door en net zo breed als Bushi. De zandweg ging stijl en diagonaal bergopwaarts! Plotseling zagen we een soort van schoolgebouwtje met daarvoor een klein grasveld: de camping blijkbaar? OK, er was iemand in het gebouwtje aanwezig en er was ook een primitieve doucheruimte naast, dus niet te kritisch worden nu. Eerst maar een koud biertje en een crackertje met kaas dan zien we later wel verder want we zaten er echt doorheen. Nadat we de stoeltjes en tafel buiten hadden gezet en een koud biertje hadden gepakt kwam de bewaker ons welkom heten in Tanzania. Natuurlijk lustte hij ook een biertje! Hij vertelde ons dat de laatste gasten op zijn campsite drie maanden voor onze aankomst vertrokken waren, dus ja hij had het niet erg druk gehad de laatste tijd. Hij vroeg in eerste instantie de hoofdprijs per nacht maar die prijs gingen wij hem natuurlijk niet betalen en dat vond hij, zonder tegensputteren, ook goed hoor?? Het biertje bleek een goede investering en daarnaast was hij blij dat hij eindelijk weer iemand had om tegen aan te ouwehoeren. Helaas hadden wij daar niet zo'n trek in na deze slopende grensovergang dag!
De volgende ochtend weer fris op pad naar de volgende stop want we wilden snel naar het noorden van Tanzania rijden om ruim een week voor 1e Kerstdag in Kenia aan te komen. We wilden drie maanden in Kenia gaan doorbrengen en Kerst en Oud en Nieuw bij Carel (de vader van Sieneke en Caroline) in Kilifi gaan vieren. Daarnaast werd Carel 16 januari jl., 85 en hadden zijn dochters voor hem op de boatyard een surprise party geregeld waarvoor Sieneke ons uitgenodigd had. Dus Tanzania doorkruisen binnen een paar dagen had voldoende zin. Tenslotte is er later in het jaar 2018 nog alle tijd om alle mooie plekjes van Tanzania te bezoeken zoals de Serengeti, Lake Manyara en bijvoorbeeld met de ferry naar Zanzibar.
Onze tweede stop in Tanzania was camping “The Farmhouse” een prima plek waar we verder weinig hebben meegemaakt naast het drinken van een borrel met een Amerikaans echtpaar met twee kinderen. De volgende stop was in het plaatsje Iringa en daar vonden we een redelijk nieuw Afrikaans hotelletje voor een tientje per kamer, per nacht inclusief privé badkamer en toilet. Diner en ontbijt mogelijkheden hadden ze daar niet maar gelukkig wel een heerlijk koud biertje. Eten hadden we zelf voldoende in voorraad, dus hakuna matata!
De vierde en laatste stop in Tanzania was in Arusha waar we de volgende ochtend tevergeefs gezocht hebben naar de Kilimanjaro, de hoogste en mooiste berg van Afrika. Die had zich helaas volledig verstopt in de wolken. Gelukkig hebben we in Nederland de foto's nog van circa 20 jaar geleden, ha, ha. Ook in Arusha weer een volledig vervallen campsite waar we opnieuw de enige kampeerders waren. Tijdens onze snelle doorreis van zuid naar noord Tanzania zijn we overigens maar twee toeristen in een overland 4x4 gepasseerd. In de rest van dit prachtige land zijn we op de weg alleen maar veel bussen, vrachtwagens en Chinezen tegengekomen. Die Chinezen zijn het continent Afrika volledig aan het inlijven voor alle aanwezige grondstoffen die hier (nog) voor hen te halen zijn. Over twintig jaar is de voertaal in Afrika waarschijnlijk Mandarijns.
De nieuwe grensovergang tussen Tanzania en Kenia was een verademing! Geen fixers, fruit- en waterverkopers, geldwisselaars, corrupte beambten, zakkenrollers, etc., etc. Nee, één gebouw met vier loketten inclusief vier beambten! Twee voor het uitchecken en twee voor inchecken, het kan dus ook effectief geregeld worden aan de grens, zelfs in Afrika blijkbaar! Nog een paar puntjes ter verbetering daar zoals een grenswisselkantoor en een verzekeringsmaatschappij ter plekke om dollars te kunnen wisselen en de autoverzekering te kunnen regelen (moesten we nu tweemaal voor in de auto stappen en in twee verschillende richtingen afrijden uit niemandsland?!) en dan krijgen ze een 10+ van ons! Desalniettemin een verademing dat er geen tweehonderd mensen om je heen lopen die allemaal wel iets, legaal of illegaal, aan je willen verdienen! Bij deze grensovergang worden alleen reizigers in niemandsland binnengelaten: TOP!
Zondagochtend dus vol goede moed doorgereden via Tsavo West naar Tsavo East naar de stad Voi waar we mochten overnachten op de parkeerplaats bij een Lodge. Zwembad, lekker eten en een prima douche en toilet waar we gebruik van mochten maken. Prima stop dus. De volgende dag weer op pad naar Diani Beach bij Mombasa. Onze favoriete strandplek in Kenia. Na enig oponthoud bij de haven, waar ze met zes dik over een tweebaansweg brug proberen te rijden richting stad, de ferry genomen naar Diani. Er blijkt zo'n dertig km. voor Mombasa Stad ook een weg die om de haven naar Diani leidt maar die was door de aanleg van het nieuwe treintraject Mombasa-Nairobi (aangelegd door Chinezen) niet te vinden. Deze afslag moet je echt kennen hoorden wij later van enkele blanke insiders in Diani want je rijdt hem anders zo voorbij. Dat was ons dus goed gelukt! Het ritje door de haven en stad kostte ons bijna twee uur extra reistijd maar als bonus wel een boottochtje op de nieuwe auto ferry die we nog niet kenden. Langs Tiwi Beach, Diani binnenrijden voelde echt aan als thuiskomen! Zon, zee, strand en duizenden palmen, man wat is het daar mooi! Het strand van Diani is in 2017 uitgeroepen tot het mooiste strand van het gehele continent Afrika en dat is te zien ook!
De crisis heeft er hier ook hard ingehakt. Vijf sterren hotels compleet ingestort en nagenoeg lege stranden, beach barretjes en hotels op een paar verdwaalde Polen, Tsjechen en Duitse bezoekers na. Naar Engelsen en Nederlanders moet je met een lampje zoeken. Ook bij Stilts Backpackers mochten we voor Bushi op de parkeerplaats een schaduwrijk plekje zoeken en zowel gebruik maken van alle faciliteiten van Stilts als wel van het hotel Flamboyant aan het strand van dezelfde eigenaar. Een prachtig klein intiem hotel met zwembad, poolbar en restaurant aan het magnifieke strand en pal naast de gezellige beachclub Forty Thieves, opnieuw helemaal TOP! Heerlijk 8 dagen genoten van de zee, de zon, de wind en relaxte strandleven.
De dag voor Kerst zijn we vertrokken naar Carel in Kilifi. Wordt vervolgd!
Tot wanneer blijven jullie in Kenia?