Watamu

Na het vertrek van Caroline op vrijdag zijn we de dinsdag erop een klein weekje naar het kustplaatsje Watamu vertrokken. In het verleden, zo'n 25 jaar geleden, hadden we al het eilandje Lamu bezocht, waar je 500 jaar teruggaat in de tijd, ook Malindi en het noord- en zuid strand van Mombassa kennen we al jaren als onze broekzak maar Watamu nog niet.  Vlakbij Watamu was onze keuze voor een campsite gevallen bij het plaatsje Mida gelegen aan een kreek. Mida Eco Lodge zag er leuk uit en kostte nagenoeg niets maar de kreek was door de dichte begroeiing niet te zien en het was er stik benauwd. Enkele backpackers die daar vertoefden gaven aan dat er ‘s-avonds ook veel muggen zijn op deze plek en ook daar zaten we niet op te wachten. Na een korte rondleiding aldaar nog een kopje koffie besteld en vriendelijk aangegeven dat we toch nog even verder gingen zoeken naar een meer geschikte plek met meer wind en zeezicht. Enigszins teleurgesteld over deze locatie doorgereden naar Watamu. Watamu ligt ongeveer 55 km. ten noorden van Kilifi en we hadden het drie weken daarvoor ook al bezocht voor de lunch met Peter, Estelle, Sieneke en Caroline. Vlak voor het binnenrijden van het centrum hebben we nog een verjaardagscadeau voor Estelle besteld bij een rietvlechter langs de weg (twee grote lampen voor op het terras van hun nog nieuw te bouwen huis aan de kreek). Zaterdag ochtend zijn ze klaar werd ons beloofd!
In Watamu op zoek naar een campsite die je hier, volgens Google, met een lampje moet zoeken. Bij de t-splitsing de keuze laten vallen op linksaf en na circa 200 meter zien we een bord met daarop Hotel Adventist and campsite! Yes, rechtsaf een zandpad ingeslagen en kort daarna linksaf door de gate van het hotel dat er verlaten maar netjes verzorgd uitzag. Geen auto, bus of mens te zien. Gelukkig wel een uiterst vriendelijke jongedame achter de receptie en ja, ze hadden plaats voor ons en nee er waren geen andere gasten in dit grote complex met hotelkamers, campsite, congreszalen en zwembad😰. Who cares, het was gelegen aan een leuke baai met een schitterend zandstrand met kleine strandbarretjes en aan beide kanten geflankeerd door  **** hotels! Hier konden we het wel een weekje uithouden en de prijs per dag was daarbij, na enig onderhandelen, uiterst laag te noemen. 
Helaas kon Bushi bij nadere inspectie niet de afrit naar de campsite nemen omdat het zand daar te diep was en Bushi te zwaar. Naar beneden zou nog wel lukken maar daar ooit weer wegkomen, onmogelijk. Dan maar pal voor de ingang op een stukje gras parkeren of op de parkeerplaats? Nee op de parkeerplaats was volgens haar niet mogelijk. Die moest leeg blijven voor eventuele bezoekers, auto's en bussen! We hebben de hele week geen auto, bus of bezoeker gezien. Dan maar kamperen voor de gigantische ingang van het hotel in het gras! Eigenlijk te zot voor woorden maar zij vond het prima! Douchen en het doen van andere dagelijkse behoeften was mogelijk in de toiletgroepen op de begane grond van het hotel. Ook weer opgelost, inchecken dan maar en op naar het strand! 
Als laatste meldde ze ons nog dat indien we trek kregen in een lunch of drankje dan konden we dat gebruiken bij één van de hotels naast het complex die via de tuin (links) of via een loopbrug over het zandpad (rechts) beiden gemakkelijk te bereiken zijn. Dank u wel, gaan we zeker gebruik van maken maar nu eerst het strand verkennen. 

Het strand was top en voor Afrika anno 2018 was het er gezellig druk!  We ontdekten, na 100 meter vanaf onze parkeerplek een van oude planken in elkaar getimmerd rasta eettentje met goede muziek, weinig Italianen (de enige in grote getalen aanwezige toeristen in Watamu en Malindi), koude drankjes een lunchkaart. Lunchen dan maar en opnieuw genieten van zon zee en strand.
 Bij terugkomst op de "campsite" hoorden we luide kerkmuziek in het hotel en die hield voor de rest van ons verblijf alleen s-nachts op! Rond 05.30 uur werd de band gestart en rond 22.30 uur weer uitgezet, ahhhhhhh😣. Al waren we weinig thuis het ging toch behoorlijk op de zenuwen werken, zeker tijdens het ontbijt in Bushi (we hebben op deze vreemde kampeerplek voor het eerst tijdens onze reis alle dagen maar binnen gegeten). De dagen vlogen voorbij en al vanaf dag twee zijn we brutaal gebruik gaan maken van alle voorzieningen van het hotel aan onze rechterzijde: Lily Palm resort! Helaas op dag vier kwamen ze aan ons vragen in welk hotel wij eigenlijk verbleven; hiernaast meldden wij. Dan mag u hier geen gebruik maken van ons zwembad en bedjes op het strand, mits u daarvoor betaalt of hier eet en drinkt voor minimaal ksh 3000,- per dag (€ 24,-). Prima dan lunchen we toch hier vandaag!  Zo gezegd zo gedaan en de laatste twee dagen maar bij onze rasta vrienden op de bedjes gelegen voor € 8,-, ha, ha! Een brutaal mens …….!
Zaterdagochtend weer vertrokken naar Kilifi maar eerst even de lampenkappen oppikken. Je begrijpt het al: er was er maar één klaar! Over 2 uur zijn ze allebei hier. Ok, we moesten toch nog iets ophalen in Malindi en daar wat boodschapjes doen. Na ruim twee uur weer terug naar Watamu en ja hoor er was nog steeds maar één lamp klaar! Dan kun je heel boos worden maar dat lost in Afrika en de rest van de wereld toch niets op. Wij op weg met maar één lamp richting Estelle! Gelukkig rijdt Estelle zelf iedere week naar Watamu dus een paar dagen later gezellig met haar meegereden en de tweede lamp opgehaald. Zo komt alles weer op z’n pootjes terecht in Afrika.

Terug bij Carel nog twee dagen genoten van de ongeëvenaarde gastvrijheid sinds eind december en van de super lieve mensgerichte mannen die voor hem in- en rond het huis werken. Nogmaals Carel en de gehele staf, super bedankt voor alle goede zorgen en de fijne tijd die we in je huis met het fantastische uitzicht in goed gezelschap mochten doorbrengen! We zullen het nooit vergeten!
Nu verblijven we al meer dan een week in Makuti villa’s ook in Kilifi. Prima kamer met badkamer inclusief overdekt terras,  restaurant, bar, zwembad en Bushi op twee meter afstand van onze terrasdeur zodat we  ons natje en droogje dicht bij de hand hebben. Bij aankomst direct een goede deal  gemaakt met de Italiaanse baas voor een verblijf van twee weken. Daarbij serveren ze hier de beste pizza’s in Kilifi!
Volgende week beginnen we aan onze terugreis richting Port Elizabeth in SA waar we medio juni willen arriveren. Er wacht ons dus nog een heel avontuur door Tanzania, Zambia, Botswana, Namibië en de westkust van SA langs Cape Town en de gardenroute! Wat zijn we toch een bofkonten!!!!!