Malawi
8 december 2017 - Rumphi, Malawi
Na het passeren van de grens zijn we doorgereden naar Blantyre, de eerste grote stad richting Lake Malawi. Na enig zoeken vonden we Doogles Lodge & Campsite. Helaas vertelden ze ons bij aankomst dat ze geen campsite meer hadden. Na enig onderhandelen mochten we toch een plekje zoeken op de parkeerplaats voor één nacht. Ze hadden een gezellige bar waar we met enkele locale (zaken)mensen hebben gesproken over de (politieke) situatie in hun land. Ze zien de toekomst nog zonnig in alleen de hoge heren moeten stoppen met zichzelf te verrijken en het land gaan ontwikkelen! Ja, ja, waar hebben we dat meer gehoord de afgelopen vier maanden? Daarbij is het met het onderwijs slecht gesteld (er zijn op dit moment maar een paar gekwalificeerde leraren actief in Malawi en de rest van de klassen krijgen les van vrijwilligers). Het laatste is de grootste zorg van de inwoners omdat de jongeren de opgelopen achterstand nooit meer in kunnen halen en zij de toekomst moeten gaan bepalen van Malawi!
De volgende ochtend verder gereden richting de Lake en een leuke plek gevonden in Monkey Bay Beach Lodge. Deze Lodge is drie maanden geleden overgenomen door een jonge zuid Afrikaan en zijn zakenpartner uit India. Er was maar één gast (een Duitser van onze leeftijd die voornamelijk is z'n kamer verbleef). Er was ook een vriend van de eigenaar uit SA, die hem een paar weken kwam helpen de Lodge in orde te maken voor het hoogseizoen medio december. De aanwezigheid van die vriend was voor iedereen een zegen! Deze vreemde vogel (homo??) was zo gek als een deur en zijn droge humor was ongeëvenaard. Af en toe leek het erop of we in de film “The Birdcage” waren aanbeland, ha, ha. We hebben met z'n vieren tot laat in de avond veel gelachen en geborreld (af en toe ondersteund door een joint die rond ging). Het was een ouderwetse topavond en dat hadden we allemaal echt even nodig. Lekker slap ouwehoeren en de meest krankzinnige oplossingen verzinnen voor het dagelijks runnen vd Lodge met de minst mogelijke inspanning, ha, ha.
Alleen Bushi stond hier niet op de meest ideale plek zo werd ons al snel duidelijk. De enige voor ons beschikbare schaduwrijke plek onder enkele mangobomen bleek al snel een soort van monkey war zone! Bavianen en Velvet Monkeys wisselden elkaar gedurende de dag en avond af en namen maar één hap van een mango en lieten hem vervolgens van grote hoogte op Bushi vallen (volgens Jan doen ze dit omdat ze geen vieze plakhandjes willen krijgen) die in korte tijd helemaal onder de mango-drap zat. De knallen op het dak droegen ook niet bij aan een ongestoorde nachtrust! Al met al waren het drie uiterst gezellige dagen in Monkey Bay.
Onze volgende stop lag circa 200 km. noordelijk in Senga Bay. Op de campsite stond al een auto met daktent en later reed er nog één binnen. De eerste auto was van een jong stel uit ‘s-Hertogenbosch en de tweede van een een stelletje uit Zwitserland die in Malawi werken voor een Stichting. Het Nederlandse stel zat erg verlegen om een praatje. Ook zij waren al vier maanden onderweg door SA, Namibië, Botswana, Zambia en Malawi en meestal stonden ze daar alleen op de diverse campsites. Toen zij ons Nederlands kenteken zagen aankomen stond hij al bij de wagen voordat wij de kans kregen uit te stappen. Het werd een gezellige avond met z'n zessen! Omdat iedereen de volgende ochtend verder moest reizen zijn ook wij in gaan pakken en doorgereden richting de stad Mzuzu. Daar konden we tanken en boodschappen doen en vandaar verder reizen richting Livingstonia beach. Rond 12.30 uur zat de koelkast en de tank vol en de pompbediende vertelde ons welke afslag op de rotonde we moesten nemen om richting het noorden door te reizen. In Malawi staan namelijk geen wegwijzers in de grote steden op rotondes en kruispunten dus goed gebruik maken van de locale kennis lijkt dan de beste oplossing. Onze landkaart toonde op de weg naar Livingstonia beach, een weg door het binnenland, geen noemenswaardige plaatsnamen en bij het binnenrijden van zo'n gehucht staan er meestal geen plaatsnaambordjes aan het begin van het dorp. Je navigeert in Malawi voornamelijk op het wegnummer en de nog af te leggen kilometers tot de volgende bestemming. We hadden nog een 120 km. voor de boeg naar het noorden. De dagteller ging bij de pomp op nul, de landkaart sloegen we dicht en goedgehumeurd gingen we in de aangewezen richting de M1 op.
Vijf kilometer buiten de stad startte de eerste klim van de dag en de bergen daarna werden hoger en hoger en de helling graden steiler en steiler. Bushi had het weer zwaar! Sorry Bush! Tergend langzaam klom hij in de tweede versnelling omhoog en er leek geen eind aan deze imposante berg route te komen. Na 3 uur, waarin we 110 km. afgelegd hadden, vonden we het vreemd dat we Lake Malawi maar niet in het oog kregen? Enkele minuten later moesten we de zonneklepjes laten zakken, hè……wacht eens even, hier klopt iets niet! De zon gaat onder in het westen en onze bestemming ligt in het noordoosten, SHIT, where the f€#@. are we? Op dat moment naderden we een politiecontrolepost en vroegen aan de agenten ons op de kaart aan te wijzen waar we nu waren. Wat bleek: we reden inderdaad op de M1 maar richting het zuidwesten naar Llongwe, of iets meer westelijk naar de grens met Zambia, die we op 10 km. na genaderd waren, OMG!!!! Er zat niets anders voor ons op dan om te keren en die hele rotweg terug te rijden, ahhhh! Gelukkig schuilt er, volgens Cruijff, in ieder nadeel een voordeel: als je op de heenweg voornamelijk hebt geklommen dan gaat het op de terugweg vaker downhill en dus een stuk sneller! Daar hielden we ons, als 010’ers, dan maar aan vast. Om 18.00 uur reden we opnieuw Mzuzu binnen en ons humeur was er ondertussen niet beter op geworden. Daarbij waren we volledig kapot! Snel een campsite vinden, een koud biertje en daarna vroeg naar bed. Blind vertrouwen op de locale kennis, dat is verleden tijd voor ons! Op ieder belangrijk kruispunt gaat voortaan Google Maps even aan om te checken of we de juiste weg zitten en in de gewenste richting rijden op die weg!
Gelukkig waren we de volgende ochtend weer hersteld van deze rampen rit en dé tour door Malawi. Shit happens was ons credo voor die bewuste dag.
De juiste weg naar Livingstonia beach bleek een ‘eitje’. Een goede weg door een mooie vallei en na één steile klim uit het dal een adembenemend mooi uitzicht over Lake Malawi met prachtige stranden! Binnen twee uur hadden we de klus geklaard. Ingecheckt op de campsite Chitimba (in bezit van een echtpaar uit Limburg die op dit moment bij familie in Nederland op bezoek zijn).
Het beheer van de Lodge hebben ze tijdelijk overgedragen aan een Duitser die al 8 jaar onderweg is met z'n truck en die hier ook te gast was. We staan hier schitterend op het strand en de Lodge is fantastisch. Hij is geliefd bij de grote reisorganisaties die Overland Trucks op de weg hebben en iedere dag komt er wel één binnenrijden.
De eerste avond dronken we na het eten gezellig een biertje aan de bar met enkele reizigers totdat rond 22.00 uur één van de honden van de eigenaar op het strand voor de bar begon te blaffen. De nachtwaker liep naar de hond toe om te kijken wat er loos was en wat bleek: Black Mamba op 5 meter vd ingang vd bar! Binnen één minuut was er een kapmes (panga) ter plekke en werd de kop van de mamba eraf geslagen. Ondertussen hadden wij onze zaklantaarns op de slang gericht gehouden zodat hij niet in het donker kon ontsnappen! Pffff, again, this is Afrika! Vorige week hadden ze al een Green Mamba gedood en gisterenavond opnieuw bij de gate een Black Mamba, FIJN!
Jullie begrijpen dat het lopen richting douche, toilet of bar in Afrika een dodelijke bezigheid kan zijn. Voordat je waar dan ook loopt of plaatsneemt: effe bijschijnen aub!
Het laatste voorval dat we kunnen melden is dat we afgelopen dinsdag om 06.00 uur wakker werden van een zware regenbui. Jan naar buiten om een zonnedoek te verwijderen die een beetje klapperde en toen hij daar mee klaar was en weer binnenstapte vroeg ik hem of we ook de luifel niet een extra scheerlijntje moesten geven (het was namelijk al de hele week nagenoeg windstil). Te laat, één windvlaag die dag en ja hoor onze luifel lag al op het dak! Alles kapot! Terwijl Jan de hele reis, tot het irritante af, in de weer was met scheerlijntjes leek dat hier een overbodige luxe!
We hebben de knikarmen en de bak verwijderd en gelukkig waren doek en staanders nog heel en er zat nog een oude voortentrail op Bushi waar het doek naadloos in past. We zitten dus weer onder ons luifeltje alleen moeten we nu nog verzinnen hoe we deze kunnen vastmaken aan Bushi tijdens het reizen. Komt vast ook weer goed, hakuna matata!
Foto’s volgen nog omdat we al een week weinig stroom en zonder wifi zitten op deze campsite. Wordt vervolgd!
De volgende ochtend verder gereden richting de Lake en een leuke plek gevonden in Monkey Bay Beach Lodge. Deze Lodge is drie maanden geleden overgenomen door een jonge zuid Afrikaan en zijn zakenpartner uit India. Er was maar één gast (een Duitser van onze leeftijd die voornamelijk is z'n kamer verbleef). Er was ook een vriend van de eigenaar uit SA, die hem een paar weken kwam helpen de Lodge in orde te maken voor het hoogseizoen medio december. De aanwezigheid van die vriend was voor iedereen een zegen! Deze vreemde vogel (homo??) was zo gek als een deur en zijn droge humor was ongeëvenaard. Af en toe leek het erop of we in de film “The Birdcage” waren aanbeland, ha, ha. We hebben met z'n vieren tot laat in de avond veel gelachen en geborreld (af en toe ondersteund door een joint die rond ging). Het was een ouderwetse topavond en dat hadden we allemaal echt even nodig. Lekker slap ouwehoeren en de meest krankzinnige oplossingen verzinnen voor het dagelijks runnen vd Lodge met de minst mogelijke inspanning, ha, ha.
Alleen Bushi stond hier niet op de meest ideale plek zo werd ons al snel duidelijk. De enige voor ons beschikbare schaduwrijke plek onder enkele mangobomen bleek al snel een soort van monkey war zone! Bavianen en Velvet Monkeys wisselden elkaar gedurende de dag en avond af en namen maar één hap van een mango en lieten hem vervolgens van grote hoogte op Bushi vallen (volgens Jan doen ze dit omdat ze geen vieze plakhandjes willen krijgen) die in korte tijd helemaal onder de mango-drap zat. De knallen op het dak droegen ook niet bij aan een ongestoorde nachtrust! Al met al waren het drie uiterst gezellige dagen in Monkey Bay.
Onze volgende stop lag circa 200 km. noordelijk in Senga Bay. Op de campsite stond al een auto met daktent en later reed er nog één binnen. De eerste auto was van een jong stel uit ‘s-Hertogenbosch en de tweede van een een stelletje uit Zwitserland die in Malawi werken voor een Stichting. Het Nederlandse stel zat erg verlegen om een praatje. Ook zij waren al vier maanden onderweg door SA, Namibië, Botswana, Zambia en Malawi en meestal stonden ze daar alleen op de diverse campsites. Toen zij ons Nederlands kenteken zagen aankomen stond hij al bij de wagen voordat wij de kans kregen uit te stappen. Het werd een gezellige avond met z'n zessen! Omdat iedereen de volgende ochtend verder moest reizen zijn ook wij in gaan pakken en doorgereden richting de stad Mzuzu. Daar konden we tanken en boodschappen doen en vandaar verder reizen richting Livingstonia beach. Rond 12.30 uur zat de koelkast en de tank vol en de pompbediende vertelde ons welke afslag op de rotonde we moesten nemen om richting het noorden door te reizen. In Malawi staan namelijk geen wegwijzers in de grote steden op rotondes en kruispunten dus goed gebruik maken van de locale kennis lijkt dan de beste oplossing. Onze landkaart toonde op de weg naar Livingstonia beach, een weg door het binnenland, geen noemenswaardige plaatsnamen en bij het binnenrijden van zo'n gehucht staan er meestal geen plaatsnaambordjes aan het begin van het dorp. Je navigeert in Malawi voornamelijk op het wegnummer en de nog af te leggen kilometers tot de volgende bestemming. We hadden nog een 120 km. voor de boeg naar het noorden. De dagteller ging bij de pomp op nul, de landkaart sloegen we dicht en goedgehumeurd gingen we in de aangewezen richting de M1 op.
Vijf kilometer buiten de stad startte de eerste klim van de dag en de bergen daarna werden hoger en hoger en de helling graden steiler en steiler. Bushi had het weer zwaar! Sorry Bush! Tergend langzaam klom hij in de tweede versnelling omhoog en er leek geen eind aan deze imposante berg route te komen. Na 3 uur, waarin we 110 km. afgelegd hadden, vonden we het vreemd dat we Lake Malawi maar niet in het oog kregen? Enkele minuten later moesten we de zonneklepjes laten zakken, hè……wacht eens even, hier klopt iets niet! De zon gaat onder in het westen en onze bestemming ligt in het noordoosten, SHIT, where the f€#@. are we? Op dat moment naderden we een politiecontrolepost en vroegen aan de agenten ons op de kaart aan te wijzen waar we nu waren. Wat bleek: we reden inderdaad op de M1 maar richting het zuidwesten naar Llongwe, of iets meer westelijk naar de grens met Zambia, die we op 10 km. na genaderd waren, OMG!!!! Er zat niets anders voor ons op dan om te keren en die hele rotweg terug te rijden, ahhhh! Gelukkig schuilt er, volgens Cruijff, in ieder nadeel een voordeel: als je op de heenweg voornamelijk hebt geklommen dan gaat het op de terugweg vaker downhill en dus een stuk sneller! Daar hielden we ons, als 010’ers, dan maar aan vast. Om 18.00 uur reden we opnieuw Mzuzu binnen en ons humeur was er ondertussen niet beter op geworden. Daarbij waren we volledig kapot! Snel een campsite vinden, een koud biertje en daarna vroeg naar bed. Blind vertrouwen op de locale kennis, dat is verleden tijd voor ons! Op ieder belangrijk kruispunt gaat voortaan Google Maps even aan om te checken of we de juiste weg zitten en in de gewenste richting rijden op die weg!
Gelukkig waren we de volgende ochtend weer hersteld van deze rampen rit en dé tour door Malawi. Shit happens was ons credo voor die bewuste dag.
De juiste weg naar Livingstonia beach bleek een ‘eitje’. Een goede weg door een mooie vallei en na één steile klim uit het dal een adembenemend mooi uitzicht over Lake Malawi met prachtige stranden! Binnen twee uur hadden we de klus geklaard. Ingecheckt op de campsite Chitimba (in bezit van een echtpaar uit Limburg die op dit moment bij familie in Nederland op bezoek zijn).
Het beheer van de Lodge hebben ze tijdelijk overgedragen aan een Duitser die al 8 jaar onderweg is met z'n truck en die hier ook te gast was. We staan hier schitterend op het strand en de Lodge is fantastisch. Hij is geliefd bij de grote reisorganisaties die Overland Trucks op de weg hebben en iedere dag komt er wel één binnenrijden.
De eerste avond dronken we na het eten gezellig een biertje aan de bar met enkele reizigers totdat rond 22.00 uur één van de honden van de eigenaar op het strand voor de bar begon te blaffen. De nachtwaker liep naar de hond toe om te kijken wat er loos was en wat bleek: Black Mamba op 5 meter vd ingang vd bar! Binnen één minuut was er een kapmes (panga) ter plekke en werd de kop van de mamba eraf geslagen. Ondertussen hadden wij onze zaklantaarns op de slang gericht gehouden zodat hij niet in het donker kon ontsnappen! Pffff, again, this is Afrika! Vorige week hadden ze al een Green Mamba gedood en gisterenavond opnieuw bij de gate een Black Mamba, FIJN!
Jullie begrijpen dat het lopen richting douche, toilet of bar in Afrika een dodelijke bezigheid kan zijn. Voordat je waar dan ook loopt of plaatsneemt: effe bijschijnen aub!
Het laatste voorval dat we kunnen melden is dat we afgelopen dinsdag om 06.00 uur wakker werden van een zware regenbui. Jan naar buiten om een zonnedoek te verwijderen die een beetje klapperde en toen hij daar mee klaar was en weer binnenstapte vroeg ik hem of we ook de luifel niet een extra scheerlijntje moesten geven (het was namelijk al de hele week nagenoeg windstil). Te laat, één windvlaag die dag en ja hoor onze luifel lag al op het dak! Alles kapot! Terwijl Jan de hele reis, tot het irritante af, in de weer was met scheerlijntjes leek dat hier een overbodige luxe!
We hebben de knikarmen en de bak verwijderd en gelukkig waren doek en staanders nog heel en er zat nog een oude voortentrail op Bushi waar het doek naadloos in past. We zitten dus weer onder ons luifeltje alleen moeten we nu nog verzinnen hoe we deze kunnen vastmaken aan Bushi tijdens het reizen. Komt vast ook weer goed, hakuna matata!
Foto’s volgen nog omdat we al een week weinig stroom en zonder wifi zitten op deze campsite. Wordt vervolgd!
Ik krijg al helemaal zin om te komen.
Maar ik zou gek worden van het idee alleen al dat er zulke gevaarlijke slangen zijn. Mij kunnen ze wegdragen dan. 😂😂😂
Jullie behoren wel tot de groep “doordouwers”. Ik was maar verder naar Zambia gegaan. Ben benieuwd naar het vervolg.
Goede reis en pas goed op jezelf en op elkaar.
Goede reis verder en veel plezier samen!